domingo, 30 de julio de 2023

1986: EU e Plataforma Galeguista

Topámonos ás portas do verán de 1986, diante dunhas eleccións xerais para o mes de xuño convocadas por Felipe González, momento fundacional de Izquierda Unida.

 Como pano de fondo para o espazo comunista estatal, ou tamén chamado federal, a sua recomposición nunha fronte electoral e a campaña pola saída da OTAN ( con resultados adversos), onde nos metera o goberno Calvo Sotelo da UCD no 1981 e da que o goberno do PSOE de saída tampouco. 

No que atinxe á Galiza e máis puntualmente á circunscrición de Pontevedra e Vigo a candidatura adopta a denominación legal de " Plataforma Galeguista e da Esquerda Unida", encabezada por Castro Ratón ( Partido Galeguista), Xesús Culebras ( Partido Comunista do Povo Galego) e Carlos Barros (Partidor Comunista de Galicia). A presentación fixérase no Hotel Ciudad de Vigo con nutrida asistencia. 

Engadir que outras forzas políticas de menor entidade compuxeran esta coaligazón : Partido Humanista, moi animosos, Partido Carlista e Federación Progresista, de Ramón Tamames, que contaba na cidade viguesa coa simpatía do arquitecto Xosé Bar Boo. 

A xornada máis destacada da campaña contara coa presencia de Marcelino Camacho en Vigo: unha visita a factoría Citroën á saída do turno de mañan, que contou co agarimo dos traballadores de calquera tendencia sindical, falándolles como vello traballador metalúrxico da Perkins. Á tardiña mitin de Marcelino no Tamberlick, acto dos que eu teña asistido seguramente o máis emotivo, ateigado e vibrante. Nembargantes non se obtivo deputado, claro que o vello loitador da Perkins non se presentaba en circunscrición nengunha galega. 

Pasaron as xerais do 86 e a Plataforma pasou tamén coas eleccións, fican por algún tempo na bisbarra de Vigo duas comisións comarcais alcumadas, política e municipal, esta última para enfrontar ás munipas do ano seguinte, o 87. Vánselle dando forma a uns denominados consellos de barrio de Esquerda Unida e téntase facelo mesmo a nível de empresas, sen moito suceso. 

As duas cuestións de fondo sinaladas máis arriba : a saída da OTAN perdida, aí nos manteñen ; da un unidade e reconstrución comunista nen se fala; da plurinacionalidade do Estado que pretendía a incorporación do Partido Galeguista á Plataforma, se cadra menos.

 Trinta e sete anos transcorridos, 2023, non poucos galegos, mutatis mutandis, voltan confiar en fórmulas electorais parcialmente e remotamente herdeiras destas que comentamos. Suma e segue... 

martes, 25 de julio de 2023

Suma(R) y sigue...

Inicio mi andadura de militante político organizado por aquellas navidades del año 1973 en la Liga Comunista Revolucionaria en la ciudad de Vigo, estableciendo un contacto directo con la organización de Santiago de Compostela a través de la hermana de un compañero del instituto y así poner en marcha el partido en nuestro centro de estudios.

 Vietnamita, spray, cóctel molotov, asambleas, tablas reivindicativas y piquetes de autodefensa. Acción directa. El " Combate" y  los cuadernos o boletines de " Comunismo".

 En los casi cincuenta años transcurridos para acá mucha más política. Quemando etapas. En el año 1984 milito en el PC ( Ignacio Gallego, secretario general ) y consecuencia de la militancia en este partido participo en 1986 en la creación de Izquierda Unida (IU) en el ámbito de la comarca viguesa. 

¿Y qué decir en breves líneas de la campaña y de los resultados electorales de Sumar y la izquierda el pasado día 23 de julio?

Primeramente, el adelanto electoral forzó los tiempos, produciendo una aceleración que impidió la maduración de ciertas condiciones de reflexión y organización, haciendo traumáticas algunas decisiones.

 Segundo, Sumar ( Yolanda Díaz) aparece ya desde la tribuna del Congreso de los Diputados en las sesiones de los plenos de la moción de censura en la que Ramón Tamames se presentaba como candidato, Yolanda Díaz, decimos, aparece como patrocinada o consentida de Pedro Sánchez, en unos turnos parlamentarios inéditos y sorpresivos para la ocasión. Sumar como marca blanca o muleta del presidente y navaja barbera contra Podemos. 

Tercero, la operación antipodemos va tomando nombre: Irene Montero. Empieza la trituradora a hacer su trabajo, a eviscerarla, un trabajo de casquería, sucio para quien lo hace, ejecutora que no podía salir bien parada, tampoco electoralmente.

 Habitualmente el crimen paga a sus sicarios deshaciéndose de ellos a su debido tiempo o arrendándolos a su servicio. Por ejemplo, planchando camisas. 

Y de los resultados electorales. ¿Qué se hubo? 

Primero, Sumar perdió algo más de setecientos mil votos y unos cuantos diputados con respecto a los que tenía Unidas Podemos. No sumó, restó. Fracasó en la cuenta de resultados de los votos y supongo que también en la acción constrictora de Irene Montero y otros dirigentes de Podemos. 

Segundo, de los mensajes de campaña de Yolanda Díaz de presidir el gobierno de su país, pues si, Yololandia.


Finalmente recordar una simple regla aritmética: no suma lo heterogéneo, tres manzanas, dos cerezos, cuatro gatos.. no suman nada, aunque se podrían hacer combinaciones semánticas o paralógicas entre ellas. 

También conviene saber diferenciar entre dirección y sentido. En Física dos fuerzas pueden estar en la misma dirección y tirar en sentido contrario, incluso anulándose las fuerzas. 

Ah! Y se me olvidaba. Además no me gusta la gente desagradecida. Pues eso.